ఐస్ స్కేటింగ్... ఆహా... ఓహో...

గమనిక: ఇందులోని పాత్రలు సన్నివేశాలు పూర్తిగా నిజాలే, నిజ జీవితంలోని వ్యక్తులతో, సంఘటనలతో పోలిక కలిగి ఉండడం ఏ మాత్రం కాకతాళీయం కాదని తెలియజేయడానికి చింతిస్తున్నాను.

            రెండు నెలల క్రితం రెండవ సారి ఐస్ స్కేటింగ్ చేద్దామని వెళ్ళినప్పుడు అంతా బాగానే ఉంది. ఈ సారి మాత్రం ముచ్చటగా మూడో సారి వెళ్తున్నాం, ఛాంపియన్ లెవెల్ లో కాకపోయినా కనీసం ఐస్ మీద డాన్సు చేసేంత రేంజ్ లో అయినా నేర్చేసుకోవాలని జబ్బలు చరిచేసుకుని, (షేవ్ చేసేసిన) మీసాన్ని ముని వేళ్ళతో మెలేసి రింక్ లో అడుగు పెట్టాను. 'ఆహా ప్రవీణ్ నువ్వు సూపర్ గా చేస్తున్నావు' అని మా ఫ్రెండ్స్ అనగానే ఉబ్బి పోయి, తబ్బి పోయి, మాకు నేర్పించవా అని అడగగానే ఆలోచించకుండా ఒప్పేసుకుని దెబ్బయిపోయాను. సగం సమయం వాళ్ళని చెయ్యి పట్టుకుని రింక్ చుట్టూ తిప్పించడమే సరిపోయింది. మధ్య మధ్యలో దొరికిన కొంచెం గ్యాప్ లో నా మానాన నేను స్కేటింగ్ చేస్కుంటుంటే,....... సడెన్ గా ఎవడో వెనక నుంచి నాకు దగ్గరగా వస్తున్నట్టు అనిపించింది. విషయం అర్ధం అయ్యే లోపే డాష్ ఇచ్చేసాడు.

ధబ్!!! (శబ్దం)
నడుమిరిగిందిరో......!!!! (ఆర్త నాదం)

   అయినా 'పట్టువదలని ప్రవీణ్ ని నేను' అని నన్ను నేను మోటివేట్ చేసుకుని, 'తెలుగు వీర లేవరా... స్కేట్సు కట్టి సాగరా' అని మనసులో ఒక సాంగేస్కుని మళ్ళీ లేచి మొదలు పెట్టాను. ఒక్క రౌండ్ వేసి వచ్చేసరికి..... పట్టుకున్న గోడని వదలలేక, ఉన్న చోట నుంచి కదలలేక, కనీసం సరిగ్గా నిలబడ లేక అవస్థలు పడుతున్న మా ఫ్రెండ్స్ మీద జాలేసింది. వాళ్ళు జాలిగా అర్ధిస్తూ నా వంక ఒక చూపు చూడగానే గుండె కరిగిపోయి, మళ్ళీ వాళ్ళ కోరిక మీద చెయ్యి పట్టుకుని స్కేటించడం మొదలు పెట్టాను. సాయంత్రానికల్లా స్కేట్ డాన్స్ చేసెయ్యాలన్న నా కల నెరవేరనివ్వట్లేదు అని వాళ్ళని తిట్టుకుంటూనే... కమిట్ అయ్యాక క్యా కరేఁ అనుకుంటూ కంటిన్యూ చేస్తున్నాను.

     ఈ గొడవ ఇలా ఉంటే... దాహంతో ఒయాసిస్ కోసం వెతుకుతున్న వాడికి ఓల్డ్ మాంక్ రమ్ ఇచ్చి తాగమన్నట్టు, నాకు నేనుగా స్కేటింగ్ చేస్కోవడానికి దొరికిన కాస్త టైం లో లూయీ (మాతో పాటు వచ్చిన బ్రిటిష్ లేడి) వచ్చి "come on praveen... come with me..." అనేసి శర వేగంతో స్కేట్ చేసేస్తోంది. ఆవిడ స్పీడ్ ని అందుకునే ప్రయత్నంలో ఇంకో సారి ధబ్!!! కెవ్వ్‌వ్వ్‌వ్వ్...!!!!

    ఇక ఇలా కాదని ఆనందం సినిమాలో MS నారాయణ లాగా "ooooh... horrible sweating!" అనుకుంటూ ఒక చిన్న బ్రేక్ తీసుకున్నాను. కాసేపు విశ్రమించిన తరవాత మళ్ళీ ఉపక్రమిస్తూ, ఈ సారి పరాక్రమంతో ప్రవీణ్ అంటే ఏంటో నిరూపించాలి అని గట్టి పట్టుదలతో, అంతా శుభమే జరగాలని కొండంత ఆశతో, కుడి కాలు పైకెత్తి, స్టైలుగా ఐస్ మీద అడుగు పెట్టీ పెట్టగానే..... కాలు జారి........ ధబ్!! ohh noooooooo.....!!!

అప్పుడు అర్ధమయింది. కొన్ని సందర్భాలలో ఆశ, పట్టుదలతో పాటు జాగ్రత్త కూడా అవసరమని. ఈ సారి గోడ గట్టిగా పట్టుకుని కేర్ ఫుల్ గా కాలెట్టి మళ్ళీ మొదలెట్టాం. నా ఫ్రెండ్స్ నన్ను చూసి, నువ్వు పడడం చూసాం ప్రవీణ్, పాపం గట్టిగా తగిలినట్టుందే... అని జాలి పడి నన్ను మళ్ళీ కాకా పట్టేశారు. వాళ్ళ ఎదురుగానే నేను కింద పడుతున్నా  నా మీదే ఆధారపడుతున్న వాళ్ళ పరిస్థితికి జాలేసి , వాళ్ళు నన్ను అంత గొప్పగా చూస్తుంటే నా మీద నాకే ముచ్చటేసి, మళ్ళీ వాళ్ళ చెయ్యి పట్టుకుని నా టైం వేస్ట్ చేస్కున్నాక, కాసేపటి తరవాత మళ్ళీ నేను స్కేట్ చేస్కునే ఛాన్స్ వచ్చింది. అసలు నేను ఎంత స్పీడ్ గా వెళ్ళగలనో చూద్దామని ఒక చిలిపి కోరిక మొదలయింది. అలా నాకు కుదిరినంత స్పీడ్ తో దూసుకెళ్తూ ఉండగా.... సడన్ గా ఎవడో అడ్డొచ్చాడు. అరక్షణంలో అక్షర సత్యం గుర్తొచ్చింది. మనకి ముందుకి వెళ్ళడం వచ్చు కాని ఆగడం రాదు. మరుక్షణం అరిచాను. "ఒరేయ్....... తప్పుకోరా తెల్ల కుంకా. తప్ప్"..................
.............................. .................................. .................................. ............................... ...................... .................... ................................ఏదో జరిగింది....... ..................................... ................................... ............ ......ఏం జరిగింది?........................... .............................. ............................. ........................ ....ఏమో............................... ........................................... ......................................... ................................. .................. .................. .................. .............చుక్కలు కనిపిస్తున్నాయి ...................................... ...................... ........................ ................... ............................... చుక్కల మధ్యలో నుంచి......... .................... ....................... ................... ........................................ ......ఏదో గొంతు వినిపిస్తోంది..... ........................ ......................... ........ ఈ టైపు గొంతు ఎక్కడో విన్నానే....... ...................... ........................ ..................... ఎక్కడబ్బా??....................

నేడేచ్చూడండీ
మీ అభిమాన లండన్ ఐస్ స్కేటింగ్ రింక్ లో
" ప్రవీణ్ 'పడిన' పాట్లు "
విజయవంతమైన 4వ ధబ్!!!

ఏదో మిస్సింగ్ అనుకుంటున్నారు కదా? నిజమే....... ఈ సారి ఆర్తనాదం లేదు, చుక్కల మధ్య చీకట్లో కరిగిపోయిన నిశ్శబ్దపు నిట్టూర్పు తప్ప.
ఇంకేముంది?..... మోటివేషన్ మంచమెక్కింది. స్కేట్ డాన్స్ సంతకెళ్ళింది.

అంతరాయాలకి , అవాంతరాలకి చింతిస్తూ ఆ కార్యక్రమాన్ని అంతటితో సమాప్తం చేసేసి, ఇంటికి వెళ్ళిపోయాం. ఆ రోజు రాత్రి అలసటతో ఆదమరచి నిద్రపోయిన నాకు, మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే.....

Hey! What is this strange feeling?
నేను మొట్ట మొదటి సారి జిమ్ కి వెళ్ళిన రోజు గుర్తొస్తోందేంటబ్బా?

బుర్రలో ఒక సారి రీల్ రివైండ్ చేసుకుని ఆలోచిస్తే అర్ధమయింది. పడినప్పుడు తగిలిన దెబ్బలకి తోడు మా వాళ్ళని చెయ్యి పట్టుకుని తిప్పించినప్పుడు వాళ్ళ బరువంతా నా చెయ్యి మీదే వేసేయ్యడంతో భుజాలు, మెడ పట్టేసాయి. ఎవరైనా నా మెడని ముట్టుకుంటే మూలిగే పరిస్థితి. కాబట్టి ఎక్కడికీ కదలకుండానే ఆదివారమంతా గడిచిపోయింది :(

కొసమెరుపు:
తారకరత్న తార నటుడు (start actor) కావాలని తహ తహ లాడినట్టు
సుమన్ సినిమాలు తీయాలని సరదాపడుతున్నట్టు
నాకు ఈ మధ్య పద్యాలు రాయాలనే పైత్యం మొదలయింది.
అలా నా తీట కొలది రాసుకున్న ఆట వెలది.

ఆ.వె||
ఐసు స్కేటు సేతు నైసుగా నేనంచు
పరుగు లురక లిడుచు పయనమైతి
పడితి కాలు జారి పదిమంది నవ్వంగ
పరువు గంగఁ (థేమ్సుఁ) గలిసె పడతు లెదుట

:( :(

అమ్మ

"Thank God, I cud reach home in time and thanks again that the maid did not turn up! It felt so good to cook for her, when she is doing so much for you."

   నా కొలీగ్ ఫేస్ బుక్ లో తన భార్య గురించి రాసిన మాటలివి. చదవగానే నా మొహం మీద ఒక చిరు నవ్వు వచ్చింది. అంతటితో ఆగకుండా కొన్ని క్షణాలు చిన్న డ్రీం లోకి కూడా వెళ్ళిపోయాను. రేపు నా భార్యకి నేను ఇలా ఎపుడైనా చేసి పెడితే ఎలా ఫీల్ అవుతుందో అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా... ఒక చిన్న ఆలోచన తట్టి ఒక్కసారిగా కల నుంచి బయట పడ్డాను.

   చిన్నప్పటి నుంచి నాకు ఇన్ని చేసిన అమ్మ కోసం నేను ఏమైనా చేసానా? చాలా రోజుల తరవాత ఇంటికి వెళ్తే అమ్మ చేతి వంట తినాలని , అమ్మతో నచ్చినవన్నీ వండించుకోవాలి అని ఆలోచిస్తాను కానీ అమ్మకి నేను వండి పెట్టాలని ఎప్పుడైనా ఆలోచించానా? వంట అనే కాదు, పలానా పని చేస్తే అమ్మ సంతోషిస్తుంది అని ఎన్ని సార్లు అలోచించి ఉంటాను?

   నేనే కాదు, చాలా మంది ఇలా అలోచించి ఉండరు. ఇటువంటి ఆలోచనే మనకి ఎప్పుడూ రాకపోయినా మనకి ఏ లోటూ తెలియదు.

ఎందుకంటే....

అమ్మ ఏమీ ఆశించదు
అమ్మ ఎప్పుడూ అలగదు

డైరెక్టర్ సుకుమార్

    సమకాలీన తెలుగు సినిమాలతో పరిచయం ఉన్న వారికి సుకుమార్ పేరు తెలియకుండా ఉండదు. ఆర్య సినిమాతో అందరి దృష్టిని ఒక్కసారిగా తనవైపు మరల్చుకున్న దర్శకుడు సుకుమార్. ఒక దర్శకుడిగా ఆయనను రాష్ట్రం మొత్తం గుర్తించినా, మాలో కొంతమందికి మాత్రం ఆయన ఇప్పటికీ సుకుమార్ సర్. ఇంటర్ ఫస్ట్ ఇయర్ లో ఆయన మా మాథ్స్ లెక్చరర్.

   'ఎంసెట్ అంటే ఒక దయ్యం. చేతబడి చేసినా లొంగదు. ఎంసెట్ అంటే ఒక భూతం. కానీ ఈ భూతమే మీ భవిష్యత్తు నిర్ణయిస్తుంది. కాబట్టి ఈ రెండేళ్ళు మీరు పుస్తకాల పురుగుల్లాగా ఉండిపోతేనే తరవాత సీతాకోక చిలుకల్లగా ఎగరగలరు' అంటూ ఊరికే భయపెట్టేసే మిగతా మాస్టర్ల 'క్లాసులు' విని నీరసం వచ్చిన మాకు , షర్ట్ మొదటి బటన్ పెట్టకుండా వదిలేసి, చేతులు పైకి మడత పెట్టి , చాక్ పీసులు చేతిలో పట్టుకుని సుకుమార్ సర్ క్లాస్ కి వస్తుంటే అప్పటి వరకు ఉన్న నీరసం ఒక్కసారిగా ఎగిరిపోయేది. ఆయన క్లాస్ లో అందరం యాక్టివ్ గానే ఉండేవాళ్ళం. ఆయన మెదడు ఎంత చురుకుగా ఉంటుందో నడక, మాట కూడా అంతే వేగంగా ఉంటాయి. అలా ఆయనను చూస్తూ ఉంటె ఆ ఉత్సాహం మాకు కూడా వచ్చేసేది. అయన క్లాస్ చెప్తున్నప్పుడు ఎవరైనా పక్కనుంచి వెళ్తూ చూస్తే అయన చాలా ఫాస్ట్ చెప్పేస్తున్నాడు అసలు స్టూడెంట్స్ ఫాలో అవగలరా అన్నట్టు ఉంటుంది. కాని నిజానికి ఆయన చెప్తే అర్ధం కాకపోవడం అనే ప్రశ్నే ఉండదు.

    అప్పట్లో మాకు మాథ్స్ కి ముగ్గురు, ఫిజిక్స్ కి ఇద్దరు , కెమిస్ట్రీ కి ఇద్దరు చప్పున రెండేళ్లలో చాలా మంది లెక్చరర్స్ వచ్చారు. ఇప్పటికీ అంత మందిలో నీకు ఇష్టమైన సర్ ఎవరు అని మాలో ఏ ఒక్కడినైనా అడిగితే బయటకి వచ్చేవి రెండో,మూడో పేర్లు మాత్రమే. అందులో సుకుమార్ సర్ పేరు లేకుండా ఉండదు.

     అయన కొన్నాళ్ళు సినిమా ఫీల్డ్ లో ఉండి అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ గా పని చేసి కొన్నాళ్ళు ఎందుకో విరామం తీసుకుని మళ్ళీ టీచింగ్ కి వచ్చారు. ఆ సంవత్సరం లోనే మేము ఆయన విద్యార్ధులం. అయన మాకు క్లాసులు తీసుకోవడం మొదలు పెట్టిన కొన్నాళ్ళ తరవాత ఎవరో చెప్తే విన్నాను ఈయన సినిమాల్లో అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ గా పని చేసారు అని. ఒక రోజు 'క్షేమంగా వెళ్లి లాభంగా రండి' సినిమా 100 రోజులు పూర్తి చేసుకున్న సందర్భంగా పేపర్ లో చిన్న ప్రకటన వచ్చింది. ఆ ప్రకటనలో ఒక మూల సుకుమార్ సర్ ఫోటో ఉంది. మరుసటి రోజు ఆయన క్లాస్ కి రాక ముందు నుంచి అందరు దీని గురించే చర్చ. ఆయన క్లాస్ కి రాగానే అందరం కలిసి ఒకే సారి 'ఓ' వేసుకున్నాం :) . ఆయన ఏమి మాట్లాడకుండా చెయ్యి పైకెత్తి సైగలతోనే 'Thank you','ఇంక చాల్లే' అని ఒకే సారి చెప్పేశారు. ఆయన మోహంలో ఆనందం స్పష్టంగా తెలిసింది. ఇది జరిగిన సరిగ్గా కొద్ది క్షణాలకే ఆయన క్లాస్ మొదలు పెట్టేసారు, పూర్తి ఏకాగ్రత తో. అంత తొందరగా ఆయన ఎమోషన్ ని కంట్రోల్ చేసుకుని అంత ఏకాగ్రతతో ఎలా చెప్పగాలిగారో నాకు ఇప్పటికీ ఆశ్చర్యమే.

    ఆ సంవత్సరం పూర్తయ్యాక ఆయన మళ్లీ సినిమాల్లోకి వెళ్ళిపోయారు. 'హనుమాన్ జంక్షన్' కి పని చేస్తున్నారు అని తెలిసింది . ఆ సినిమా రిలీజ్ అయిన రోజు మేము 20 మంది(ఇంకా ఎక్కువేనేమో) కలిసి ధియేటర్ కి వెళ్లి అక్కడ రచ్చో రచ్చ అన్నమాట \:D/ . కొన్నాళ్ళకి మాకు ఇంటర్ పూర్తయిపోయింది. అందరం విడిపోయాం. ఇంజనీరింగ్ లో ఉన్నప్పుడు దిల్ సినిమాకి పని చేసారు అని విన్నాము. తరవాత కొన్నాళ్ళకి ఆర్య సినిమా అనౌన్స్ అయింది. సుకుమార్ సర్ సినిమా , అది కూడా అల్లు అర్జున్ తోటి , దేవి శ్రీ ప్రసాద్ మ్యూజిక్ తో అని తెలియగానే నాకు చాలా ఆనందంగా అనిపించింది. ఇక ట్రైలర్ T.V లో చుసిన రోజు అయితే పూర్తిగా shock అయ్యాను. అది ఎవరో అనామకుడు తీసిన సినిమా అయినా కాని ఆ ట్రైలర్ చూసి నేను వెంటనే ఫ్యాన్ అయిపోయేవాడిని. అలాంటిది 'మా' సుకుమార్ సర్ తీసిన సినిమా. ఇంత బాగా తీశారా అని  చాలా మురిసిపోయాను.

     సినిమా రిలీజ్ అయింది. మొదటి రోజు టికెట్లు ఎలా సంపాదించాలో అర్ధం కాలేదు. ఊర్లో ఉన్న మా క్లాస్మేట్స్ అందరు డబ్బులు కలెక్ట్ చేసి ధియేటర్ ముందు ఒక బ్యానర్ కట్టించారు. దానికి డబ్బులు ఇచ్చిన వాళ్ళలో నేను కూడా ఉన్నాను. నాకు టికెట్ ఏర్పాటు చేస్తామని మాటిచ్చి తరువాత హ్యాండిచ్చారు :( మొత్తానికి మొదటి రోజు చూడలేక పోయాను. సినిమా చూసొచ్చిన జనం మాత్రం అద్భుతం,సూపర్, డూపర్ అంటున్నారు. నాకు ఆసక్తి ఇంకా పెరిగిపోతోంది. రెండవ రోజు ఎలాగైనా టికెట్లు సంపాదించాలని ధియేటర్ కి వెళ్లాను. మనమేంటి బ్లాక్ లో టికెట్ కొని సినిమా చూడడమేంటి అనుకుని (సినిమాకి అంత ఖర్చు పెట్టానంటే ఇంట్లో తంతారు కదా మరి)  క్యూలో నుంచుని టికెట్ కోనేద్దామని పోటుగాడిలా వెళ్లి ఆ తోపులాటలో నా పర్స్ ఎవరో కొట్టేసారు అని చూసుకుని బావురుమని ఇంటికొచ్చేసాను. మరుసటి రోజు జిమ్ లో మా ఫ్రెండ్ ఒకడు డంబెల్స్ పట్టుకుని ఊపేస్తూ ఆర్య చూసావా చాలా బాగుంది అన్నాడు.  సినిమా రిలీజ్ అవ్వక ముందు నుంచే డైరెక్టర్ ఫాన్ ని , నాకే దొరకేలేదు నీకు టికెట్ ఎలా దొరికింది అంటే బ్లాక్ లో కొన్నాను అన్నాడు. ఎంత అంటే 100 (అని గుర్తు) అన్నాడు. మరీ వందా (ఇప్పుడు మల్టిప్లెక్స్ లు వచ్చాక టికెట్ కి వంద మామూలు అయిపొయింది కాని అప్పట్లో మా ఊర్లో అది చాలా ఎక్కువే మరి ) అంటే, ఆ సినిమా చూడడానికి ఎంత ఖర్చు పెట్టినా పర్లేదురా వెంటనే చూడు అన్నాడు. వీడెవడో గొట్టం గాడే నా కంటే ముందే చూసేసి నాకే సలహాలు పారేస్తుంటే,  సర్ స్టూడెంట్ ని నేను అసలు తగ్గకూడదు అని ఆ రోజే బ్లాక్ లో టికెట్ కొని మొత్తానికి చూసాను.

    ట్రైలర్ చూసినప్పుడు కలిగిన ఆశ్చర్యానికి పదింతలు కలిగింది నాకు. కథ, కధనం ఒక ఎత్తు అయితే ఆ సినిమాకి ఫోటోగ్రఫి , సంగీతం ఇంకో ఎత్తు. అసలు సినిమా అంటే ఇలా ఉండాలి అనిపించింది. ఇప్పటికీ ఆర్య నా all time favorites లో మొదటి వరసలోనే ఉంటుంది. ఆ సినిమా చూసొచ్చి గర్వంగా అందరికి చెప్పుకున్నాను 'ఆర్య డైరెక్టర్ మా సారే తెలుసా.' అని :) .జగడం సినిమా వచ్చినప్పుడు నేను పూణే లో ఉండడంతో ఆ సినిమా ధియేటర్ లో చూడడం కుదరలేదు. నాకు పైరేటెడ్ సీడీలో సినిమా చూడడం నచ్చదు. అందుకని చాలా ఆలస్యంగా డీవీడీ వచ్చిన తరువాత చూసాను. సినిమా అంతగా ఆడలేదు, మా ఫ్రెండ్స్ కొంతమందికి కూడా నచ్చలేదు. అందరికీ ఎందుకు నచ్చలేదో తెలియదు కాని నాకు మాత్రం హీరోయిన్ ట్రాక్ తప్ప మిగతా సినిమా బాగా నచ్చింది. తీసుకున్న థీం కోసం తయారు చేసిన కథ , దాని చుట్టూ అల్లిన సన్నివేశాలు నాకు చాలా బాగా నచ్చాయి. ఇక ఆర్య -2 లో నాకు నచ్చిన విషయాలు చాలా ఉన్నా నచ్చనివి కుడా బాగానే ఉన్నాయి.

    ఇప్పుడు ఆయన క్లాస్ చెప్పిన రోజులు గుర్తొస్తే భలే సరదాగా అనిపిస్తుంది. ఆయన క్లాస్ మొత్తం చాలా సరదాగా యాక్టివ్ గా ఉండేవాళ్ళం అందరం. విచిత్రం ఏమిటంటే, నాకు గుర్తున్నంత వరకు ఆయన రెండు , మూడు సార్లు మాత్రమే క్లాస్ లో జోక్ చెయ్యడానికి ప్రయత్నించారు. ఆ జోకులకి నాకైతే నవ్వు రాలేదు :D . ఆర్య సినిమాలో కామెడీ చూసినప్పుడు అనుకున్నాను , అప్పట్లో ఈ క్రియేటివిటీ అంతా ఎక్కడ దాచేసారు సార్ అని :) . అప్పట్లో మాథ్స్ లెక్చరర్ గా లాజికల్ థింకింగ్ మీదే ధ్యాస పెట్టి ఆయన క్రియేటివ్ మైండ్ కి విశ్రాంతి ఇచ్చారేమో. ఆర్య -2 లో హీరోయిన్ తండ్రి అజయ్ ని కిడ్నాప్ చేస్తే ఆర్య గీతని విలన్ ఇంట్లో పెట్టి, మీ అబ్బాయిని కిడ్నాప్ చేసాను, నువ్వు అజయ్ ని విడిపిస్తే నేను నీ కొడుకుని వదులుతాను అని చెప్పే సీన్ చూసినప్పుడు అనుకున్నాను, సార్ మీ లాజికల్ బ్రెయిన్ ఎక్కడికి పోలేదు అని :)

సిరివెన్నెల విరిజల్లులు -4 : You & I

జల్సా సినిమాలోని ఈ పాట ఆ సినిమా విడుదలైన కొత్తలో మా రూమ్మేట్ laptop లో ఒక సారి ప్లే చేస్తే యధాలాపంగా విన్నాను. "అదే మనం తెలుగులో అంటే... dont worry be happy" - ఈ వాక్యం వినగానే నాకు ఈ పాట అంటే చిరాకొచ్చింది. తెలుగులో వచ్చిన అసంఖ్యాకమైన అర్ధం పర్ధం లేని పాటల్లో ఇది కూడా ఒకటిలే అనిపించి లైట్ తీస్కున్నాను (పాట రాసిందెవరో అప్పుడు నాకు తెలియదు).దృష్టి పెట్టి వినకపోవడం వలనో అప్పుడు ఆ పాట ప్లే చేసిన చెత్త స్పీకర్స్ వలనో కాని సంగీతం కూడా అంత వినసొంపుగా అనిపించలేదు. సినిమా చూసేటప్పుడు పెద్దగా ఉత్సాహం లేకుండా పవన్ కళ్యాన్ చేసిన స్టెప్స్ చూసి నా ఆవలింతలకి నోటికి ముందు చిటికెలు వేసుకుంటూ కూర్చున్నాను.


కాని మొన్నీ మధ్య ఒకరోజు లోకల్ ట్రైన్లో కూర్చుని నా walkman లో పాటలు వింటుంటే మధ్యలో ఈ పాట వచ్చింది. సరేలే టైం పాస్ కోసం విందాం అని వింటే అప్పుడు అనిపించింది ఇది అంత తీసి పారేయ్యల్సిన పాట కాదని. ఇంకో రెండు సార్లు వినగానే చాలా నచ్చింది. ఒక వారం పాటు మళ్ళీ మళ్ళీ వింటూనే ఉన్నాను. ముఖ్యంగా సాహిత్యంలో కొన్ని వాక్యాలు నన్ను చాలా ఆకట్టుకున్నాయి.

ఉదయాన్నే నిద్ర లేచిన ఒక కవికి, అందమైన ఉషోదయాన్ని , చుట్టూ వెలుగును నింపుతూ నెమ్మదిగా పైకి వస్తున్న ఎర్రని సూర్యుడిని చూస్తున్నప్పుడు ఒక రకమైన ఆలోచనలు కలిగితే, అదే సూర్యుడిని చూస్తున్న శాస్త్రవేత్తకి , ఉగ్రవాదికి పూర్తి భిన్నమైన ఆలోచనలు కలుగచ్చు. ప్రపంచం మనం చూసే దృష్టిని బట్టే ఉంటుంది. అలాగే మనం ప్రతి రోజు చూసే విషయాలని, జరిగే చిన్న చిన్న సంఘటనలని అనుభవించడం ఆస్వాదించడం పూర్తిగా మన మనసుని బట్టే ఉంటుంది. మన జీవితం ఎంత అందంగా ఉంది అన్నది మన పరిస్థితుల కంటే కూడా, వాటిని మనం చూసే పద్ధతిని బట్టే ఉంటుంది. కాబట్టి జీవించే పద్ధతిని బట్టే జీవితం ఉంటుంది. ఇదంతా కింద ఇచ్చిన సాహిత్యంలో bold లో పెట్టిన వాక్యాలకు నా interpretation. ఇంత గొప్ప భావాన్ని ఇటువంటి పదాల్లో చెప్పడం ఆయనకే చెల్లు.



యే జిందగీ నడవాలంటే హస్ దే హస్ దే
నదిలో దిగి ఎదురీదాలి అంతే అంతే
హిరోషిమా ఆగిందా ఆటం బాంబేస్తే
చల్ చక్దే చక్దే అంటే పడినా లేచొస్తామంతే

హకూనా మటాటా* అనుకో తమాషగా తల ఊపి
వెరైటిగా శబ్దం విందాం అర్ధం కొద్దిగా సైడుకి జరిపి
అదే మనం తెలుగులో అంటే dont worry be happy
మరోరకంగా మారుద్దాం కొత్తదనం కలిపి

You and I let's go high and do balle balle..
Life is like a saturday night lets do balle balle..

||చ -1||
ఎన్నో రంగుల జీవితం
నిన్నే పిలిచిన స్వాగతం
విన్నా నీలో సంశయం పోదా

ఉంటే నీలో నమ్మకం
కన్నీరైనా అమృతం
కష్టం కూడా అద్భుతం కాదా

బొటానికల్ భాషలో పెటల్సు పూరేకులు
మెటీరియల్ సైన్సులో కలలు మెదడు పెను కేకలు
మెకానికల్ శ్వాసలో ఉసూరనే ఊసులు
మనస్సు పరిభాషలో మధురమైన కథలు

||You and I ||

||చ -2 ||
పొందాలంటే విక్టరీ
పోరాటం కంపల్సరీ
రిస్కంటే ఎల్లా మరి బోలో

ఎక్కాలంటే హిమగిరి
ధిక్కారం తప్పనిసరి
కాలం మొక్కే హిస్టరీ లిఖ్లో

ఉటోపియా ఊహలో అటో ఇటో సాగుదాం
యుఫోరియా ఊపులో ఎగసి ఎగసి చలరేగుదాం
ఫిలాసఫీ చూపులో ప్రపంచమో బూటకం
ఎనాటమీ ల్యాబులో మనకు మనము దొరకం

||You and I ||

* "హకూనా మటాటా" అనే పదానికి అర్ధం సింపుల్ గా చెప్పాలంటే "All izz well" :) . మరిన్ని వివారాలు కావాలంటే ఇక్కడ క్లిక్కండి. ఈ పదాన్ని పాటలో వాడాలనే ఆలోచన పవన్ కళ్యాణ్ దేమో అని నా అనుమానం. ఎందుకంటే ఇతని ముందు సినిమాల్లో కూడా కొన్ని ఇటువంటి పర భాషా పద ప్రయోగాలు ఉన్నాయి కాబట్టి.

ఇక పొతే ఈ పాటలో "మెటీరియల్ సైన్సు" అనే పదం ఈ సందర్భంలో వాడాల్సింది కాదు. నాకు తెలిసినంత వరకు మెటీరియల్ సైన్సుకు కలలకు సంబంధం లేదు :). కాని కవి భావం అర్ధం కావడానికి మాత్రం ఈ విషయం అడ్డం రాదు.

ఇక ఇందులోని "అదే మనం తెలుగులో అంటే dont worry be happy " అనే వాక్యానికి అర్ధం నాకు ఇప్పటికీ తెలియలేదు. దాని ముందు, తరువాత ఉన్న వాక్యాలను కలిపి ఆలోచించినా నాకు ఏమీ బోధపడడంలేదు. ఎవరికైనా తెలిస్తే కాస్త చెప్పి పుణ్యం కట్టుకోండి. మీ బ్లాగులో కామెంటు పెట్టి ఋణం తీర్చేసుకుంటాను :)

ఫ్రెండ్షిప్ డే - ఒక జ్ఞాపకం

స్నేహం... ఒక అందమైన భావన

స్నేహం... మనిషికి .....

ఇంకా ఏదో రాద్దాం అనుకున్నాను. స్నేహం గురించి ఇప్పటికే చాలామంది చాలా అందమైన వర్ణనలు చేసేసారు, నువ్వు రాసే చెత్త అనవసరం అని అరిచాడు నా ఆత్మా రాముడు. నేను కూడా తగ్గకుండా "నేను సైతం..." అని ఏదో చెప్పబోతుంటే "ఏడ్చావులే, భువన ఘోషలో నీ వెర్రి గొంతుక కూడా కలిసిందని మురిసిపోకు. నీ గొంతు దేనికి కలిపినా అక్కడ శృతి పాడవ్వడం తప్ప ఏమి జరగదు " అని తేల్చేసాడు. ఐ హర్ట్ అని చెప్పి ఆ ప్రయత్నం విరమించుకున్నాను. (వీడి కవిత చదివే గోల తప్పిందని మీరు కూడా రిలాక్స్ అవ్వచ్చు). కాని నేను అసలు చెప్పాలనుకున్న విషయం వేరు. ఈ విషయంలో మాత్రం ఒక సారి కమిట్ అయిపోయాక నేను ఆత్మారాముడి మాటలు వినను.


ఫ్రెండ్షిప్ డే అనే పదం వినగానే నాకు వెంటనే గుర్తు వచ్చేది 2006 ఆగస్ట్ 6 (ఆ సంవత్సరం ఫ్రెండ్షిప్ డే). నా జీవితంలో మర్చిపోలేనిది.బహుశా ఇంకో నలుగురి జీవితాల్లో కూడా అది వాళ్ళకి చాలా ఇష్టమైన రోజు.

మాకూ వచ్చు తెలుగు

కృష్ణ అని నా స్నేహితుడు ఒకడు మా కంపెనీ లోనే పని చేస్తున్నాడు. నేను పూణే లో వాడు హైదరాబాద్ లో ఉండే వాళ్ళం  . రోజూ office communicator లో సొల్లు కబుర్లు చెప్పుకోవడం మాకు అలవాటు. "Hi dude! Weekend plans ఏంటి?" టైపులో మాట్లాడుకుని బోర్ కొట్టి ఒక రోజు నాకు కొత్త ఆలోచన వచ్చింది. మా వాడికి మాములుగానే చమత్కారాలు ఎక్కువ. నా ఆలోచన విని వాడు ఇంకా రెచ్చిపోయాడు. ఆ రెండు రోజుల మా సంభాషణలని ఇద్దరం సేవ్ చేసి పెట్టుకున్నాం . దాదాపుగా అది ఇలా ఉంటుంది.


(చదివే ముందు తెలియాల్సిన విషయాలు - మా వాడు అందరిని dude అనే పిలుస్తాడు. మేము కూడా వాడిని అలాగే పిలుస్తాం. అప్పట్లో మేము shifts లో పని చేసే వాళ్ళం. shift timings మధాహ్నం ఒంటిగంట నుంచి రాత్రి పదింటి వరకు. )



నేను: రేయ్
కృష్ణ: చెప్పు
నేను: ఇవాళ నుంచి మనకి ఒక పోటి
కృష్ణ: ఏంటి?
నేను: ఒక్క ఆంగ్ల పదం కూడా వాడకుండా పూర్తిగా తెలుగులోనే మాట్లాడాలి
కృష్ణ: బాగుంది రా.
నాకు నచ్చినది. నేను మెచ్చితిని
నేను: ఈ క్షణమే ఆరంభం. చూపించుకో నీ తెలుగు జ్ఞానం
కృష్ణ: తప్పకుండా అందమైన తెలివైన యువకుడా
నేను: ??
కృష్ణ: అందమైన తెలివైన యువకుడు =dude

నగర జీవనం

నీరెండ కిరణాలతో నిదురను తరిమేస్తూ
ఉత్సాహాన్ని నింపే ఉష

విధుల ఒత్తిళ్ళ అలుపును మరిపిస్తూ
సేద తీర్చే సంధ్య

అనుదినం వస్తుంది ఈ ద్వయం
అనుభవించేందుకు మనకు లేదు సమయం

హర్మ్యాలలో నివాసం
హాయి అంటే కేవలం కృత్రిమ విలాసం

ప్రకృతి అంటే అభిమానం
తన అందాలను ఆరాధించే ఆవకాశం
మిగల్చని పనిభారమే జీవనాధారం
ఇది ఈ నాటి నగర జీవన వైనం